Yoga hocası olma fikri çok havalı gelmişti.
Hepimiz; duruma uygun davranmaya, gururumuzu korumaya, onurlu durmaya, altta kalmamaya çalışırken doğruları söylemiyoruz ve dürüst yaşamıyoruz. Boğuluyorum… Neşemi kaybedip çiçeklerimi döküyorum. Çiçeklerim döküldükçe saçmalıyorum, saçmaladıkça bazen özümü buluyor bazen de özümden kopuyorum. Bir yol bulamıyorum ama yol’da aramıyorum.. Senin de ne istediğini bilmediğin an’ların oluyor mu? Ben ne istemediğimi NET bilirim. Ne istediğim konusunda hep karasızlıklarım olur Bir hayalim vardı”doğru yolda mıyım bilmek istiyorum ve senden gelecek her türlü cevabı kabul edeceğim” demiştim YÜCE RABBİM’e.
Kaybolmuştum, yolumu nasıl kaybettim anlamadım! Yolumu bulamayacak kadar yorgundum. Düştüm… Kalktım ayağa;üzerimi temizledim. “Benim gidecek bir evim yok, evim neresi bilmiyorum “dedim. “Hoş geldin” dedi içimden bi ses;HOŞGELDİN, senin evin YERYÜZÜ. “yeni hayatına hoşgeldin, aşk’la, muhabbetle, coşkuyla, tutkuyla, neşeyle” Ondandır; çıplak ayak toğrağa basmayı sevmelerim, ağaçlar, kuşlar ve gökyüzünün beni anlatması, yağmurda ıslanmak isteyişim,hep uzaklara gitmelerim..
Tahmin edemeyeceğim kadar çok derin bir yolculukta buldum kendimi.
Duygusal farkındalığı yakalamak çok önemli fakat kolay değil. Acıyı ve sevgiyi hissedebilme becerimiz tüm yaşamımızı yönetiyor.
Soruların cevaplarını aradığımız yolculuk bambaşka yolculuk. Esasında bizi tek cevaba götürüyor ve biz farketmeden. Bir gün uyanıyoruz diyoruz ki; aslında benim aradığım şey sorularımın cevabı değilmiş.. Soru başka, cevap başka bir şey. Meğer sorunun cevabı yokmuş.
Cevap varmış tek başına tüm ihtişamı ile onunla buluştuğunda sorular anlamını yitiriyor. YOGA bunun en güzel yollarından biri.
Susarakta yolculuk olabilirmiş. HİS çok önemli; herşeyi hisset, hislerine güven, yeter ki hisset. Hissetmek şifa katmaya vesile oluyor, sonsuz kaynak.
Fatma ÖNDER /2015