Bazen elimde bir fener çakıllı yollarda yalın ayak, sonu görünmeyen bir yolda ilerliyorum. Nereye olduğunu bilmeden.
Çünkü bildiğim tek şey; İlerlemek. Durmak yok, yol’a devam.
Derin bir uyku halindeydim uzun zamandır. Sonra birşey beni rahatsız etti, uyanmak istedim.
Hergün bir hayat dersi öğreniyor, ancak tam olarak ne öğretmek istediğini, ne öğrendiğimi bilemiyordum.
Uzun süredir bir çıkış yolu arıyordum. Görmezden gelirsem farkettiğim şeyi kabul edip, durumu normalleştirecektim. O zaman tutsaklık devam edecekti. Bu tehlikeli! Bazı insanlardan kurtulup özgürleşmem gerekiyordu.
Bazen, uzak kalmayı herkese, herşeye bilmeli insan. Gizli dinlenme, gizli dualarla beslenme.
