Aklına güvenme hep, azıcık da kalbine güven…
HAYAT iniş ve çıkışlar ile dolu… Özellikle çalışma hayatı.. Bir dolu zorlukların içinden geçersin.
Benim için çok kıymetli biri “Her gördüğün zorlukta gitmeye çalışırsan, hiçbir yerde tutunamazsın” demişti.
Tüm inişlerim de hatırlarım… Yıllar geçti, sevdiğim ne varsa sonuna kadar mücadele etmeyi öğrendim.
Doğru bildiğim yolda kaybetmeyi de göze aldım.
O kadar çok gün için de “öf-pöf” yapıyorum ki )
Hayatımda karşılaştığım her insanın bana anlattığı küçük hikayelerden dersler mutlaka çıkarırım.
Aldığın her mesaj yürüdüğün yolda sana rehberlik edebilir.
Mesajın nerden geleceği de belli olmaz.
Yine öf,pöf yaptığım bir gün arkadaşım film de izlediği repliği paylaştı benimle..
— “Sıkıntıdan bir film açtım, şiddet içeren filmleri izlemem genelde.. Öyle bir söz duydum ki Fatma
Diyor ki; “Sen istediğin kadar sert vur, hayat kadar sert vuramazsın. Öyle bir vurur ki hayat, dizlerinin üzerine çöker kalırsın.
— Yutkundum.. Hayat bazen hiç beklemediğimiz yerden sınava tabi tutar bizi. Tevekkül… Sabır…
– En sert yumruğu yedığinde bile ayakta kalıp, devam edebilmektir önemli olan” dedi.
– Son yıllarda kaybettıklerımi ve kazandıklaırmı düşündüm.
Gitmeler, kalmalar, kararlar, bitmeler, başlamalar zor değil.
Çünkü aynı NEFESin gibi yaşanılan tüm duygular, bitiyor yenisini alıyorsun ve yeniden başlıyorsun..
Üzgünsen de üzgünsün.. Öfkeliysen öfkeli. Hepsi sana ait duyguların.
Hepsi sensin… Çok duygulu, çok hassas, çok kırılgan ..
Senin o naif, hassas, kırılan yüreğini severim!
Öğrendim ki; sen dürüst duruş sergilersen kısa vadede kaybetmiş gibi görünse de hep kazanansın…
İnsan kullanmayı iş bitiricilik, kalleşliği hovardalık, terbiyesizliği özgüven sananları, güzellikleri, iyilikleri kıskanan insanları tanıdım. Baskalarının mutsuzluklarından mutlu olan.
Benim için iyi insan, çıkarlarını başkalarının zararlarından sağlamayan insandır.
Benimde yüreksizliklerim olmustur elbette! Sütten çıkmıs ak kaşık değilim ,biliyorum. Vicdanım, aklım, yüregimin sesi aynı şeyi soylemıyorsa, yapmamayı öğrendim, ağzımdan cıkan lafın ardında olmayı, onurumu satmamayı ogrendım. Dustukce kalktım, ınadına ınadına yenıden yola devam ederek.
aşıkta oldum, acıda cektım, ayrıldım ,ihanetı gordum, kufur ettım, kavgaya gırdım, göz yası doktum ,bekleyıp sabır ettım.Yolun yarısına geldıgım de bıraz durup sakınledım.Temizledim etrafımda ne varsa, Kirlileri ve gecmısın agır ızlerını dısarı attım. Inanclarıma tutundum.
Fatma ÖNDER