En son tekne turumuz bitip karaya çıkıyoruz. Yol boyunca yaşamın bu sefer nehirde değil, sokaklarda aktığını, evlerin kapılarının bile olmadığını fark ediyorum. ”Belki de sıcak hava bu insanların şansıdır” diye düşünüyorum, en azından soğuk hava ile boğuşmuyorlar.
Bu güzel ve acılı ülkeden ayrılırken içimden ”Hoşçakal, Kamboçya” diyorum. İnşallah bir gün hak ettiğin güzel günlere kavuşursun İNŞALLAH. VE BEN İNŞALLAH TEKRAR GLIRIM VE INSALLAH GUZEL GUNLERINIZE ŞAHIT OLURUM. MUTLAKA AMA MUTLAKA GÖRULMESI GEREKEN ULKELER LISTESINDE ILK SIRADA OLMALI..