Cu Chi Tüneli/VİETNAM

HAYAT SONU BELLİ OLMAYAN BİR YOLDUR! Zor, çetin ama keyifli yolculuklarım oldu.Hepimizin için de zorlu sınavları var.Acıtarak,kanatarak belki ama öğrenene kadar uğraşıyor bizimle.Aklın alamasada gönlün razı olmasa da ödevin bu senin.Hep savaşarak,uğraşarak,didişerek,düşerek,kalkarak,yenilerek ve yine kalkıp yine yenilerek ama hiç bıkmadan,usanmadan,,,,Zor yıllar,zor yollar,çıkılmaz sokaklar,,, Yine, y…eni,yeniden yola devam ederek .iyi-kötü ne olursa olsun,hüzünlere aldırmadan,yaşanmışları severek,kabullenerek,güçlenerek,,YAŞAMAK.Güçlenerek yola devam ettiren öldürmeyen acıları severek. Nasıl yaşadın, neden öyle yaşadın, neyi yapabilecekken yapmadın? Başka bir yol, başka bir anlam arıyordun,yanlış zilleri,yanlişkapıları çaldın,yanlış yollara saptın,yanlış insanları sevdin,yanlış evler de yaşadın…. Yaşlanmak ve yaş almak beni her zaman düşündürdü.Kolay kolay herkese eğilmez benim ASİ başım. Hayata karşı hiç boyun eğmedim aksine hep dik durdum .seçilen değil seçen olddum.Teşekkürüm var hayata, hayatımdaki bütün insanlara.. Şanslı olduğum söylenemez. 44 yıllık yaşantım da şansımı çok zorladığım mücadeleci ruhum olduğu kanısına vardım.Üzülmeyi bıraktım. “Bu Dünya da beni anlayacak kimse yok” dediğim çok zaman oldu.Küstüm,kırıldım,incindim pes ettim,yoruldum sonra sil batan Sil baştan başlamak gerek bazen,hayatı sıfırlamak,,,sıfırdan değil belki ama yeniden başlamak.. Hayat, iki devreden oluşuyor; birinci yarı, ikinci yarı. Dokunmuyorum hayatımın kumandasına,zaplamıyorum zamanı. Mevsimim gelmiş işte daha ne istiyorum? Omzumda ince bi şal, elimde sıcacık çayım ve müziğim… Çocukluğum geldi aklıma,gençliğim, o kavakları yerlerınden eden yellerin estiği yıllara götürdü beni..vay be ne günlerdi… Önce şaşırdım sonra ürktüm. Zamanmı hızlı geçiyor ben mi hızlı koşuyordum çözemedim.Geçmi kalmıştım yoksa yolun başındamıydım,, bilemedim…Yolun yarısını 35 kabul etmiş Cahit Sıtkı,, oysa benn,,,, Yolun yarısına geldiğin de şoyle sağlam bi tokat yemişsindir hayattan.Sağlam bi yere düşmüşlüğün ve kalkmışlığın olmuştur.En az bı kere kendını yenik,aciz,yalnız hissetmişsindir.Mesela bi kaç tane kabuk bağlayan yaranı tatlı tatlı kaşımışlığın vardır. Telefon rehberini en az bi kere temizlemişsindir.En az bi kete yenıden başlama kararrı vermıs bunu denemıs veya deneyememıssındır. Bi kaç çizgi,bikaç kesik,bikaç yara kalbin de yüreğinde,, hissettiğimle dikine dikine dosdoğru yaşam çabam var… Fatma ÖNDER
HAYAT SONU BELLİ OLMAYAN BİR YOLDUR!
Zor, çetin ama keyifli yolculuklarım oldu.Hepimizin için de zorlu sınavları var.Acıtarak,kanatarak belki ama öğrenene kadar uğraşıyor bizimle.Aklın alamasada gönlün razı olmasa da ödevin bu senin.Hep savaşarak,uğraşarak,didişerek,düşerek,kalkarak,yenilerek ve yine kalkıp yine yenilerek ama hiç bıkmadan,usanmadan,,,,Zor yıllar,zor yollar,çıkılmaz sokaklar,,,
Yine, y…eni,yeniden yola devam ederek .iyi-kötü ne olursa olsun,hüzünlere aldırmadan,yaşanmışları severek,kabullenerek,güçlenerek,,YAŞAMAK.Güçlenerek yola devam ettiren öldürmeyen acıları severek.
Nasıl yaşadın, neden öyle yaşadın, neyi yapabilecekken yapmadın? Başka bir yol, başka bir anlam arıyordun,yanlış zilleri,yanlişkapıları çaldın,yanlış yollara saptın,yanlış insanları sevdin,yanlış evler de yaşadın….
Yaşlanmak ve yaş almak beni her zaman düşündürdü.Kolay kolay herkese eğilmez benim ASİ başım. Hayata karşı hiç boyun eğmedim aksine hep dik durdum .seçilen değil seçen olddum.Teşekkürüm var hayata, hayatımdaki bütün insanlara..
Şanslı olduğum söylenemez. 44 yıllık yaşantım da şansımı çok zorladığım mücadeleci ruhum olduğu kanısına vardım.Üzülmeyi bıraktım. “Bu Dünya da beni anlayacak kimse yok” dediğim çok zaman oldu.Küstüm,kırıldım,incindim pes ettim,yoruldum sonra sil batan Sil baştan başlamak gerek bazen,hayatı sıfırlamak,,,sıfırdan değil belki ama yeniden başlamak..
Hayat, iki devreden oluşuyor; birinci yarı, ikinci yarı. Dokunmuyorum hayatımın kumandasına,zaplamıyorum zamanı. Mevsimim gelmiş işte daha ne istiyorum? Omzumda ince bi şal, elimde sıcacık çayım ve müziğim…
Çocukluğum geldi aklıma,gençliğim, o kavakları yerlerınden eden yellerin estiği yıllara götürdü beni..vay be ne günlerdi…
Önce şaşırdım sonra ürktüm. Zamanmı hızlı geçiyor ben mi hızlı koşuyordum çözemedim.Geçmi kalmıştım yoksa yolun başındamıydım,, bilemedim…Yolun yarısını 35 kabul etmiş Cahit Sıtkı,, oysa benn,,,,
Yolun yarısına geldiğin de şoyle sağlam bi tokat yemişsindir hayattan.Sağlam bi yere düşmüşlüğün ve kalkmışlığın olmuştur.En az bı kere kendını yenik,aciz,yalnız hissetmişsindir.Mesela bi kaç tane kabuk bağlayan yaranı tatlı tatlı kaşımışlığın vardır. Telefon rehberini en az bi kere temizlemişsindir.En az bi kete yenıden başlama kararrı vermıs bunu denemıs veya deneyememıssındır. Bi kaç çizgi,bikaç kesik,bikaç yara kalbin de yüreğinde,,
hissettiğimle dikine dikine dosdoğru yaşam çabam var…
Fatma ÖNDER

Yorum yapın


Bu site, istenmeyenleri azaltmak için Akismet kullanıyor. Yorum verilerinizin nasıl işlendiği hakkında daha fazla bilgi edinin.