son zamanlarda okuduğum en güzel hayat hikayesi…”Karlı bir şubat sabahı Ayaş’ta dünyaya gözlerini açtığın zaman ilk işin ağlamak olmuştu.Şimdi anlıyorum,karşında canlı yaratık olarak ilk defa bizi görmüştün;insanları,,,Ve içinden,”ben bütün ömrümü bu nankorler yaratıklar arasında mı geçireceğim”diye düşündün.onun için ağladın.İnsanlar,,,Yani bütün istikbalını onların daha mutlu olmaları uğrunda feda ettiğin insanlar,,,Canavarların en korkuncu olan bızler,,,Tanrı’nın bahşettiği zeka ve yeteneklerı zehirli birer hançer gibi hemcinslerinin azap çekmesinde kullanılan uygar canavarlar”
