Bazen insan kendine sorular sormaktan korkar ve kaçar. İnsan neden kaçar ki cevabını ezbere bildiği sorulardan? Sen istesen de istemesen de hayat her zaman yeni hikayeler hazırlar bize. Yeni kahramanlar, yeni oyuncular, yeni figüranlar..
“KEŞKE” demedikleri için böbürlenenlerden değilim. Herkesin içeri kaçmak istediği zamanlar olur, eşinden, çocuğundan, arkadaşından, sevdiğinden. Sevmez kendini, anlatamaz derdini. Tamda öyle bi zamanda tüm duyguları yaşadım ve çıktım artık… Kolayı seçemem, geriye bakmadan, vefayı yok sayarak, minnet duymadan, tüm yaşanmışlıkları yok sayarak gidemem. Savaşmadan terkedemem. Geçmişime dair cevaplanması gereken sorular var, eksik kalan bişeyler var. Radyom da Tarkan “Sorma kalbim” dinliyorum arabam beni nereye götürürse. Gözyaşı diyerek geçme, için de kimbilir neler saklıyor?
Kim ne demiş, kim ne yapmış, beni hiç ilgilendirmiyor. En sevdiğim ne varsa artık en sevdiğim değil. Yıllarca kandırmışlar beni, ya da ben kendimi. en sevdiğim ne varsa ENliğini kaybetti. Sevmeleriminde tarifi değişti. Yaşadığımız olaylar mı bizi değiştiren? Karakterimiz değişebilir mi?? Bu kalp aynı kalp değil mi? Ya akıl?
BOŞVER son günler de ne çok kullanıyorum… BOŞVER… ) Herşeye boşveriyorum… Arkadaşlarım çok sinir oluyordu benim bu cümleyi sık kullanmama şimdi onlar benden daha çok kullanıyor.. Yani biz herşeye BOŞVERDİK.. ) Bakalım ne kadar sürecek..
Deneyin, hakikaten deneyin.. Boşverin…
OLSUN! BELKİ ÜZERİMİZDEN GEÇEN BULUTLAR BEYAZDIR.
Dibi görünmeyen dalgalı denizlerde, hayallerime tutunarak gökkuşağına zıplamaktan vazgeçmediğim doğru.
Fatma ÖNDER -2017